De slang is een erg complex en betekenisvol symbool. Het is chaos, duisternis, het onbekende. De slang is niet het kwaad op zichzelf, het moet alleen verheven worden. De duisternis moet verlicht worden, het onderbewuste moet bewust gemaakt worden. De schaduw moet geïntegreerd worden. Daarom symboliseert de slang ook transformatie en verheffing; het verandert constant zijn huid. De slang is Satan, maar ook Christus. Het is de dode held in de onderwereld, maar het is ook de mystiek van de moeder die haar kind wurgt of vergiftigt. Ze kan ook je leven redden, omdat zij de bron van het leven is. Als je de slang inslikt, betekent dat dat je een wordt met de moeder. Het is het moeder-libido (libido = psychische energie) dat opgeofferd moet worden om de wereld te creëeren. Dit kunnen we zien in de Mesopotamische mythologie, wanneer Marduk de draak/slang Tiamat verslaat en met haar lichaam de wereld maakt.
De slang symboliseert zowel de dood als het eeuwige leven. Het is de ziel van de dood en wanneer het iemand castreert betekent dat de ultieme dood. Het is daarom ook de wachter van de onderwereld, en daarom dus ook de wachter van de schat, het goud. Goud kan namelijk alleen diep in de grond gevonden worden. Dus waardevolle dingen zitten in het onderbewustzijn. De tijd (de slang) verslindt ons en wanneer je de slang verheft, dan verhef je de tijd en dus de dood. Wanneer je de slang verheft, word je onsterfelijk. Jezus is ook de slang aan het kruis, die verheven werd. Hij vergelijkt zichzelf met de slang in de woestijn die door Mozes werd verheven. Zo ook zou hij moeten worden verheven zodat mensen in hem kunnen geloven en het eeuwige leven kunnen krijgen (Johannes 3:14-15). De slang die door Mozes werd verheven zorgde ervoor dat ieder die naar de slang durfde te kijken niet zou sterven.
We vinden de slang ook terug in vele symbolen, tradities, kunst en mythen: het dollarteken, het medische teken, de kerstboom, de staf van hermes, Aion, Zurvan, Phanes, het Orphische Ei en nog veel meer.
