De wolf is, net als de raaf, een dier dat geassocieerd wordt met de Noorse god Odin en de Griekse god Apollo. Odin nam zijn wolven altijd mee voor de Wilde Jacht en dit is wanneer we de wind kunnen horen ‘’huilen’’. Dit is een van de redenen waarom de wolf onder andere de dreigende dood symboliseert. In de Noorse mythologie is de wolf ook de monsterlijke wolf Fenris (of Fenrir). Dit was de belichaming van totale vernietiging. Aan het eind der tijd, ‘’Ragnarok’’ genaamd, zou Fenris de zon en maan verslinden en daarna zou de ultieme strijd tussen goed en kwaad plaatsvinden. De andere naam van Fenris is ‘Isengrimm’, dat betekent ijzeren grim. Grim betekent woede, onverbiddelijkheid, dood en duisternis. Ook in Harry Potter wordt de wolf ‘de Grim’ genoemd.
Wanneer kinderen opgevoed worden door wolven, dan betekent dat dat de ouders een duister dierlijk onderbewustzijn hebben. Het kind kan niet zichzelf zijn en wordt een ‘eenzame wolf’. Zij leven geïsoleerd en kunnen geen menselijk contact maken, net als weerwolven. Weerwolf betekent menswolf.
De wolf is ook het dier van de duivel en van de goden van oorlog zoals Mars. Volgens de Griekse mythologie waren Romulus en Remus zonen van Mars en zij zijn toen opgevoed door een wolf. Dat geeft de wolf ook een sterke vrouwelijke connotatie. Een andere link met het vrouwelijke is de Griekse godin van de onderwereld Hekate, die vaak afgebeeld wordt met een wolf. Ook zien we het moederwolf motief in Jungle Book en roodkapje waarbij de grootmoeder eigenlijk de wolf is. Het is de duistere kant van de moedergodin. Het is de animus, de grote honger en hebzucht. Het is nooit verzadigd en altijd wrokkig.
